We beginnen bijna allemaal met deze beoefening, met meditatie, omdat we iets willen. Voor sommige is dat een beetje rust in het hoofd, wat ontspanning in het lijf. Voor een andere is dat het omgaan met emoties, misschien van kwaadheid of angst, of depressieve gevoelens. Sommige willen deze beoefening doen om een beter mens te worden, wat zachter te kunnen reageren in het dagelijks leven, wat vriendelijker naar anderen te worden, wat meedogender. En dan doen we ons best om dit te bereiken. En we zullen zonder meer, wanneer we een tijd mediteren, wat succes boeken. We zien onszelf veranderen, beter in staat zijn om goed met de dingen om te gaan. Inderdaad, om wat rustiger in het hoofd te worden, goed om te gaan met de emoties die we ervaren of met de emoties van anderen. Het is een beetje als zwemmen in het water: we leren zwemmen en kunnen, omdat we dat willen, een heel stuk zwemmen.

Maar er is ook een ander aspect van de beoefening, de diepere belofte van de Boeddha’s leer dat er een diepe vrede mogelijk is, een einde van lijden zoals de Boeddha het uitdrukte. Je kan ook zeggen, het vinden van diep innerlijk geluk dat niet afhankelijk is van de omstandigheden, dat inherent in ieder van ons aanwezig is. En dit kan gevonden worden. Maar, dit kan niet gevonden worden zoals we begonnen met deze beoefening, op basis van de wil om iets te bereiken. We kunnen het alleen maar vinden als we ieder doel, ieder willen, loslaten. En dat is moeilijk omdat het als het ware de grond onder onze wens om deze beoefening te doen lijkt weg te halen. Het is de stap die we moeten nemen van willen naar vertrouwen. Dat het diepste waar ik naar verlang, die diepe vrede in mezelf, in dit leven, in dit zijn, gevonden kan worden als ik juist mezelf met al mijn doelen, met alle wensen en verlangens, loslaat.

En wat dan met die innerlijke rust of die angst waarmee ik zit? Die gevoelens van depressie, de moeilijkheden die ik ervaar in het dagelijks leven in relatie met de ander of met de wereld, wat gaat daarmee gebeuren? Durven we geen antwoord te hebben op die vraag? Durven we te gaan zitten en dit allemaal los te laten? Durven we te stoppen met het zwemmen in het water maar ons als het ware te laten zinken in het water. Ga ik verdrinken? Misschien, maar durf je het risico aan, vertrouwend op de belofte van de Boeddha dat je in de diepte van het water het antwoord zal vinden?

Het is niet zo makkelijk om van het willen naar het vertrouwen te gaan. Het vraagt tijd. Het vraagt het iedere keer weer gaan zitten met een open hart en geest. Het vraagt een iedere keer weer loslaten van onszelf, onze doelen, onze wensen, ons willen.

Laten we vandaag precies dat doen: ons overgegeven aan het eenvoudigweg zijn in stilte, zwijgend. Laten we ons overgeven aan het vertrouwen van het hart. We zullen het vinden! Niet dat we er naar toe zwemmen, het komt naar ons toe.

* * * * *