Welkom bij deze woensdagavond meditatie. De laatste van het jaar. Laten we vanavond zoals in elke meditatie terugkeren naar dat wat onveranderd blijft te midden van de veranderingen. Dat hetzelfde blijft of er nu veel gaande is of weinig, of dat buiten onszelf is of in onszelf, of wat gaande is plezierig is of onplezierig. Er is een intuïtief weten van dat onveranderlijke, dat we kunnen aanraken wanneer we eenvoudigweg zitten en de dingen laten zijn voor wat ze zijn. Het wordt in het boeddhisme de toevlucht genoemd. En het is geen vlucht weg van iets noch een vlucht naar iets maar een terugkeer naar dat wat er eigenlijk altijd is en wat altijd hetzelfde is, ongeacht hoe de dingen ook zijn en waar we ook zijn. De plek maakt niet uit, het tijdstip maakt niet uit. Wanneer we eenvoudigweg zitten, niet vasthouden aan dingen die komen, ons niet verzetten, dan ontspannen we vanzelf langzamerhand in dat onveranderlijke in onszelf, dat stabiele, dat stille, dat vrije.

Intuïtief weten we dit anders zouden we überhaupt nooit gaan zitten. Het feit dat we het doen is al een uiting van dat intuïtief aanvoelen, dat intuïtief weten, en in het eenvoudigweg zitten in meditatie bevestigen we dat steeds weer opnieuw. En uiteindelijk wordt dat onveranderlijke zo vertrouwd en zo duidelijk, dat we niet meer meegesleept worden door wat gaande is buiten onszelf of in onszelf. Dat vraagt oefening, zoals we nu doen, en hopelijk ook in het komend jaar. Dus bevestig voor jezelf keer op keer dat er dat is wat altijd is; het is zichzelf, stil, onbewogen.

* * * * *