Een dictator kan niet stil zitten en zijn hart openen. Hij is bevangen door zijn eigen ideeën over zichzelf. En wat een kleine ideeën zijn dat. Want welke gevangenis je ook bouwt, al is het een groot paleis, het is altijd kleiner dan de vrije ruimte van een open hart en geest. Daarom, en de geschiedenis bewijst het, komen ze tenslotte altijd ten val. Het mag een tijd duren, maar geen dictator, en geen rijk heeft het ooit lang overleefd dat gebouwd is op de idealen van een dictator. Het open vrije veld, gemeenschappelijk en individueel, zal altijd winnen. Hoe meer mensen bereid zijn en durven in dit open vrije veld te stappen, hoe minder ruimte en kans de dictators hebben. In die zin zie je het heden ten dage al gebeuren. Het is niet waarschijnlijk dat de dictator in Rusland verder zal kunnen gaan dan Oekraïne. Over de hele wereld klinkt al een duidelijk ‘nee’!

We maken voortgang, het gaat langzaam omdat het van ieder van ons een inspanning vraagt. Een inspanning buiten ons eigen egootje te treden. Werkelijk de verbinding ervaren die we allemaal met elkaar hebben.

Dus laten we zitten, in stilte met een open hart en geest. Durf je eigen ego en je eigen kleine gevangenisje, - en laten we eerlijk zijn, tot op zekere hoogte hebben we allemaal één gebouwd, hoe onschuldig ook -, laten we het verlaten en elkaar ontmoeten in dit open vrije veld. In de kracht van dit open vrije veld. Hoe meer we elkaar ontmoeten in dit open vrije veld, hoe minder we dictators de kans geven in dit open vrije veld structuren te bouwen.

*     *     *     *     *