Het leven, ons leven, bestaat uit contrasten. Zo is er hoog omdat we laag kennen, zo is er ver omdat we dichtbij kennen, zo is er mooi omdat we lelijk kennen, prettig omdat we weten wat onprettig is. Zo is er drukte en stilte, spanning en ontspanning, wijsheid en domheid, angst en moed, verdriet en geluk. Allemaal contrasten die mekaar betekenis geven. We weten wat triestheid is en daarom kunnen we zo genieten van de vreugde. Iemand die alleen maar vreugdevol is en geen andere emotie kent, welke betekenis heeft zijn vreugde dan? Het één geeft betekenis aan het ander en omdat alles wat we ervaren bestaat uit contrasten, dus uit betekenissen, heeft het leven ook in dit moment betekenis.

De contrasten van het leven dansen als het ware. Soms komt de één naar voren en gaat de ander naar achter. Soms zijn we dit, soms zijn we dat. Het is een dans, een dans van contrasten die altijd één geheel vormen. Als het ene in het licht staat is het andere in het duister. Maar ze horen bij elkaar zoals licht en donker, hard en zacht, hoog en laag, voor en achter. Daarom zeggen we ook dat elk moment compleet is. We hoeven niet naar betekenis te zoeken. Wat nu is, is de betekenis van dit moment van ons leven, van ons. Want uiteindelijk zijn we niet alleen de danser, we zijn tegelijkertijd de dans. Of misschien zou je wel kunnen zeggen: “het leven danst ons". In dit moment dit, maar op het andere moment dat, nu vrolijk dan verdrietig, nu druk dan stil, en zo danst de dans tijdloos en stopt nooit.

Kunnen we stil zijn met de dans en ons gedanst laten worden, ook nu in de meditatie? Want zie de contrasten verschijnen, elk moment. Misschien ben je nu stil en straks wat drukker in je hoofd, misschien ben je nu nog wat gespannen, straks ontspannen. Laat het zijn, laat de dans zichzelf dansen, en als je dit goed begrijp zal je net zoals de Boeddha lichtjes gaan glimlachen. Want de dans wordt zo veel beter als we ontspannen gaan glimlachen in het dansen, in het gedanst worden.

* * * * *