Alles wat bestaat, staat in relatie tot andere dingen. Alles bevindt zich in netwerken van relaties. Neem bijvoorbeeld een boom. Een boom krijgt zijn licht van de zon, krijgt het water en zijn voedingsstoffen uit de bodem, het krijgt zuurstof en CO2 uit de lucht. Zijn bloemen worden bevrucht door de bijen. Een boom ontvangt op vele manieren.

Een boom geeft ook: zijn bladeren voeden de bodem waardoor het bodemleven gezond blijft en de bodem water kan bevatten. Een boom geeft schaduw aan mens en dier. Een boom geeft zuurstof. Een boom geeft hout dus de relaties tussen boom en de wereld is één van ontvangen en geven. In dat netwerk van relaties is er geen winnaar of verliezer. Alles wint. Alles heeft voordeel bij die relaties, bij die relaties van ontvangen en geven. Voor die boom is – als hij zou kunnen nadenken – zijn plek in het geheel, geheel vanzelfsprekend. Hoe zou hij zonder het licht kunnen, de CO2 zuurstof, de mineralen, het water en hoe zou de boom niet kunnen geven?

Ook wij staan in een web van relaties van ontvangen en geven. Kunnen wij zijn zoals de boom? Kunnen wij ontvangen en geven op een manier waarin er geen winnaars en verliezers zijn maar waarin alles en iedereen in dat netwerk van relaties er voordeel bij heeft, ten goede komt aan alles en iedereen?

Het is goed om zo nu en dan stil te zitten bij dit ontvangen en geven. Geven kan op vele manieren: in wat we doen, in wat we zeggen maar ook een glimlach, het geven van tijd of geduld, het geven van liefde. Allemaal vormen van geven die ons gegeven is als mens, wij kunnen dit geven.

Dus alles heeft zijn eigen plek in het geheel maar niets staat los van elkaar. Als wij kunnen ontvangen en geven zoals de boom dan hoeven we niet meer na te denken over wat onze plek is in het geheel. Het is dan net zo vanzelfsprekend als het is voor de boom. Hoe zouden we zonder al die relaties kunnen? Hoe zouden we überhaupt kunnen overleven, kunnen zijn? Dus laten we leven op een manier die goed is, waarin er geen winnaars en verliezers zijn, waarin ons leven ten goede komt aan al wat is.

* * * * *