Wat nu het allerbelangrijkste is
Welkom bij deze woensdagochtend meditatie. Fijn om weer samen te kunnen zitten, samen stil te kunnen zijn en terug te komen naar wat het allerbelangrijkste is. We denken daar niet zo vaak over na, over wat werkelijk belangrijk is. We leven ook in hele voorspoedige tijden, ook nu, nu er een virus rondwaart en sommige mensen helaas daar het leven bij laten.
In vroegere tijden was het niet anders, eerder slechter. De Romeinse filosoof en stoïcijn Seneca gaf zijn leerlingen dan ook het advies om elke dag even aan de dood te denken, niet uit een soort van morbiditeit maar om in het oog te houden wat werkelijk belangrijk is die dag, om als het ware de hoofdzaken te kunnen onderscheiden van de bijzaken. De tijd waarin Seneca leefde waren natuurlijk vanuit ons perspectief hele gewelddadige tijden; het leven was niet gegarandeerd.
Ook Zenmeester Dōgen leefde in woelige tijden waarin Japanse krijgsheren continue met elkaar in oorlog waren en hele dorpen werden uitgemoord, Het is voor die reden dat Dōgen ook zoveel nadruk legt op het begrijpen van geboorte en dood. En hij schrijft in de Shushōgi:
“Tijd vliegt sneller dan een pijl uit een boog en het leven is vergankelijker dan dauw. Hoe bekwaam we ook zijn, kunnen we ooit één enkele dag uit het verleden terugroepen? Al leven we een honderd jaar maar verspillen we onze tijd, dan zal iedere dag en elke nacht met leed gevuld zijn. Wie honderd jaren als een slaaf door zijn zinnen wordt meegesleept en dan waarlijk leeft, al is het maar voor één enkele dag, zal op die ene dag niet alleen honderd jaar leven, maar ook honderd jaar van zijn komend leven redden. Het leven van de ene dag – vandaag – is van absoluut belang.” (Uit: Dogen's Shushōgi)
Het leven van vandaag is van absoluut belang. Want het leven van vandaag, sterker nog het leven van dit moment, kan ons brengen naar dat waar we al misschien ‘honderd jaren’ naar op zoek zijn. Want wat is van wezenlijk belang? Of als de dood aan onze deur klopt, hoe willen we hem kunnen ontvangen? Met spijt over wat we niet gedaan hebben, met spijt over ons leven, misschien met teleurstelling, met angst over wat komen gaat, of met vrede in ons hart? Met een diepe rust, wetend dat dit moment compleet is. En dat wij als dit moment compleet zijn. Zoals Dōgen dan zegt; “dan kan leven en dood komen en gaan, ze zijn de Boeddha zelf, ze zijn Nirvana.”
Dus laten we stil zitten en terugkomen naar wat het allerbelangrijkste is, nu in dit moment. Wat wil je werkelijk in het diepst van je hart?
* * * * *
"Het leven van vandaag, sterker nog het leven van dit moment, kan ons brengen naar dat waar we al misschien ‘honderd jaren’ naar op zoek zijn."
