Fijn om samen een half uur te zitten. Te zitten in stilte en te zijn met wat is, met een open hart/geest (hsin).

Tijdens het zitten is er alleen maar dit wat is, vaak het nu genoemd, het hier en nu. Zenmeester Dōgen schrijft veel over dit hier en dit nu. Over de tijd die voorbij lijkt te stromen. Maar als het voorbij zou stromen dan zouden wij daar als het ware afgescheiden van zijn, want het impliceert dat wij stil staan en de tijd stroomt. En het zou voor alles en iedereen moeten gelden, voor elk mens, elk dier, elke boom, elke berg. Wanneer we zitten voelen we intuïtief aan dat dit niet klopt; dit nu is niet te scheiden van ons zijn. Dit nu is mijn zijn en mijn zijn is dit nu zoals het is. En dat geldt voor alles en iedereen. Dus dit nu ben ik, ben jij, de vogels, de bomen, de rotsen, de bergen, de zon, de maan, de sterren. Er is een heelheid in dit nu.

En soms ervaren we dat op een dramatische manier wanneer ons denken even tot stilstand komt, ons denken dat onderscheidt maakt tussen ik en jij, ik en de ander, tussen dit en dat, zus en zo. Soms valt het heel even weg en is er die heelheid van dit moment. Het kan een dramatische ervaring zijn, het wordt soms ook een verlichtingservaring genoemd. Maar al gauw verdwijnt die heelheid weer omdat het denken het weer overneemt met ‘ik en de ander’, ‘dit en dat’, ‘zus en zo’. En wanneer er onderscheid wordt gemaakt, wordt al gauw geoordeeld en geëvalueerd en is dit moment, dit zijn, weer versplintert en het drukt op ons. Ik geloof niet dat ik dat verder hoef uit te leggen want het feit dat we nu samen zitten is de uiting van ons verlangen om voorbij die fragmentatie te gaan van de geest, of zoals het boeddhisme zegt, van de hart/geest.

Liefde is één van de mooiste poorten naar die heelheid; de ander helpen, je inzetten voor de wereld, de natuur, voor dieren. Je acties laten voortkomen vanuit dat verlangen naar heelheid. En dit moment zoals het is zal erop reageren. We krijgen er eindeloos veel voor terug wanneer we bereid zijn het onderscheidend denken wat te laten ontspannen, te laten verzachten. Wanneer we terugkeren naar liefdevolle vriendelijkheid, de heelheid van dit moment, dit nu. De heelheid van dit zijn van ons allen, zal dan weer langzaamaan “zichtbaar” worden, ervaarbaar, voelbaar. Het wordt je aangereikt, je krijgt het gegeven.

* * * * *