In elke storm zijn die dingen die goed geaard zijn, maar tot op zekere hoogte flexibel zijn, het meest bestand tegen de storm, tegen de impact van de storm. Is een structuur te stijf, te rigide, dan breekt hij. Is een structuur te slap, dan wordt hij terneergeslagen, zoals het koren op het veld wanneer er een zomerstorm overheen gaat.

Wanneer een structuur goed geaard is, maar tot op zeker hoogte meegeeft en kan meebuigen, dan overleeft hij de storm zonder veel problemen. Natuurlijk zonder aarding is een structuur helemaal niet stabiel; valt hij bij het minste om. Dat alles geldt voor de stormen en crisissen buiten onszelf, maar ook in onszelf. Ook daar geldt: hoe beter geaard we zijn en hoe flexibel en buigzaam we kunnen zijn, hoe beter we de dingen kunnen doorstaan. Zijn we te rigide, dan breken we. Zijn we te slap, dan worden we neergeslagen.

In het zitten aarden we onszelf door stevig contact te maken met de vloer, de grond onder je. Voel hoe je lichaam dat contact maakt. Zit stevig maar niet rigide en ook niet slap. Ontspan in dat stevig geaard zitten zodat er een buigzaamheid in het lichaam aanwezig is. Hetzelfde geldt voor de geest: ben niet rigide in de geest noch slap. Buigzaam, zodat de dingen kunnen komen en gaan zonder dat ze je breken, figuurlijk gesproken, of terneerslaan.

Zo kunnen we zitten in elke storm, in elke crisis, of die nu buiten onszelf plaatsvindt of in onszelf. Waar je voelt dat je te rigide bent, verzacht, ontspan en vooral wordt vriendelijk. Maar waar je te slap bent, zit rechtop, ook figuurlijk gesproken. Een ontspannen rechtop zitten te midden van hoe de dingen zijn. Vriendelijk, ontspannen en rechtop.

* * * * *