De meditatie is een moment waarin we de aandacht kunnen laten ontspannen. Waar de aandacht zich op richt dat houdt ons bezig en voordat je weet houdt het ons gevangen. Waar je de aandacht op richt kan ook gauw groter worden, als het ware het gewaarzijn gaan vullen. Dat gebeurt wanneer we ons zorgen maken, wanneer we kwaad over iets worden, of zelfs wanneer we bezig zijn met een bepaalde taak of iets moeten aanschaffen, dan zie je hoe dat ding waarmee we bezig zijn ons gewaarzijn steeds meer vult.

De aandacht laten ontspannen is als het ware het gewaarzijn weer vrij maken. Het geheel weer zien zoals het is, zonder een specifieke focus en dus ook zonder al die emotionele staten die met die focus soms samen gaan. Dus wat je nu bezig houdt, laat het los, laat het gaan. Simpelweg door te ontspannen, vriendelijk te worden, te verzachten, werkelijk terug te komen naar het zitten op je kussen of bankje, werkelijk te landen op de plek waar je nu bent en zit. De geest zal nog vele malen van alles aan je presenteren waaraan je aandacht weer kan vastraken. Het kan van alles presenteren waarover je weer allerlei gemoedstoestanden kan hebben, maar laat het steeds weer los, laat het steeds weer gaan. En het vrije gewaarzijn, het bevrijde gewaarzijn, is dan ook vrij van die emotionele gemoedstoestanden. Er is een rust, een vrede, een diep op je gemak zijn in dit moment zoals het is.

Want het moment zoals het is blijft zich altijd presenteren. Het probleem zit nooit in dit moment zoals het is maar het laten plakken, het hechten van onze aandacht aan een specifiek iets in dit moment zoals het is. Daar begint wat de Boeddha dukkha noemde, lijden. En kijk maar, het ontspannen, het vriendelijk laten worden, het verzachten van de aandacht is het laten ontspannen van elk gevoel van lijden. Het is als een dichte wolk die nader gezien geen vaste substantie heeft, hij lost op. Dus om je te helpen los te laten, te laten gaan en te verzachten, vriendelijk te worden, zal de meditatiebel [klik hier] regelmatig worden aangeslagen.

* * * * *