Onze meningen en overtuigingen geven ons in het leven een soort van grond waarop we kunnen staan. Iets waarmee we ons kunnen identificeren, iets wat ons veiligheid biedt. Eenvoudigweg omdat we eraan kunnen vasthouden. Tegenwoordig wordt het nogal gewaardeerd dat je een mening hebt, een overtuiging. Dat staat sterk, dat staat krachtig volgens velen. Maar hoe vaak is het niet gelijkertijd een belemmering in de echte ontmoeting? Hoe vaak staan we niet tegenover elkaar, eenvoudig omdat we vasthouden aan meningen en overtuigingen?

Wanneer we samen zitten en stil zijn, wat scheidt ons dan, wat staat in de weg tussen de echte ontmoeting? Want we zitten nooit alleen, we zitten altijd tezamen met al wat is, letterlijk. Maar houd vast aan een overtuiging en meteen vallen al delen van het geheel weg. Die delen die niet passen in je overtuiging, in je mening.

Dus wordt stil op een vriendelijke manier. Laat de mentale inhoud gewoon even rusten en ontmoet dit moment weer heel open. Misschien wel heel kwetsbaar, maar ben daar niet bang voor. Uiteindelijk ga je zien dat daarin een kracht zit. Een kracht om werkelijk iedereen en alles te ontmoeten, te kunnen ontmoeten. En in die ontmoeting werkelijk te kunnen zien en luisteren, te kunnen voelen, te kunnen handelen, onbelemmerd door de muurtjes van je eigen overtuigingen.

*     *     *     *     *