Deze coronacrisis is een tijd waarin heel wat deskundigen de revue passeren. Je hoeft de televisie of de radio maar aan te zetten en grote kans dat je al heel gauw weer iemand krijgt die een mening geeft over hoe het zou moeten gaan. En niet zelden verschillen die gezichtspunten, en dat is ook helemaal geen probleem omdat we dan een wat groter beeld kunnen krijgen over wat gaande is. Soms worden de tegenstellingen wel erg scherp. Vooral in praatprogramma’s waarin je voorstanders hebt en tegenstanders en men elkaar niet lijkt te vinden of niet te willen vinden.

Wij zelf kennen dit ook wel. We zien onszelf als een persoon die het glas half vol ziet en de andere als het glas halfleeg. Zouden we naar het glas kunnen kijken en eenvoudigweg stil kunnen zijn? Eenvoudigweg zwijgen? En in dat stil zijn wordt niets bevestigt, niets ontkent. Er wordt simpelweg een glas gezien met water.

Misschien hoeven we niet altijd een mening te hebben die anders is of tegengesteld aan een andere mening. Misschien hoeft er niet over alles eindeloos gedebatteerd te worden. Misschien is er wel ruimte om soms samen stil te zijn en vanuit die stilte, dat zwijgen, naar de dingen te kijken. Geen glas half vol, geen glas half leeg, eenvoudigweg een glas met water. Misschien, misschien kunnen we elkaar dan wel sneller vinden en tot een oplossing komen. Een richting waarin we samen voelen dat het goed is te gaan.

Nogmaals, het is niet een ontkennen van het één of het bevestigen van iets anders. Het is samen zien wat er is. Dus het is voor ons dagelijks leven echt heel behulpzaam, en soms noodzakelijk, dat we leren stil te kunnen zijn en de dingen zien voor wat ze zijn.

* * * * *