Welkom bij deze laatste meditatie van het jaar. Ik hoop van ganser harte dat u fijne kerstdagen heeft gehad. Misschien met andere, misschien alleen. De huidige omstandigheden hebben het voor vele wat anders gemaakt dan normaal. Laten we dit jaar met deze meditatie afsluiten door ons weer te wijden aan de stilte, aan het edele zwijgen zoals de Boeddha het noemde. In dat edele zwijgen worden we stil van buiten en van binnen.

We spreken niet tegen een ander maar we spreken ook niet tegen onszelf. In het zwijgen zijn de dingen gewoon zoals ze zijn, onderling afhankelijk en zich tonend voor wat ze zijn in dit moment. Alles buiten onszelf, alles in onszelf. En we leggen er geen deken van denken overheen waarin we de dingen benoemen, een plek geven, beoordelen, en in dat spanningsveld zetten van 'dit is prettig', 'dit is onprettig', 'dit wil ik wel', 'dit wil ik niet'. In het zwijgen is het leven precies zoals het is en er is geen probleem, noch het ontbreken van een probleem. Want een probleem is al een woord en in het zwijgen is dat woord afwezig. Er is ook in dat zwijgen geen lijden noch het ontbreken van lijden want in dat zwijgen is het woord 'lijden' niet aanwezig. In dat zwijgen is alles precies zoals het is en we geven onszelf de gelegenheid om dat direct te ervaren. Misschien praten we wel te veel, naar de ander, naar onszelf. Misschien wordt er teveel gepraat in de media, om ons heen. En houden we elkaar gevangen in ons denkraam van meningen en opinies.

Laten we aspireren om ook in komend jaar wat meer te zwijgen, vooral innerlijk, en maak je geen zorgen, het verbreekt de verbinding niet. Want ook het gesproken woord kan voortkomen uit dat innerlijk zwijgen, uit een innerlijk luisteren. Het zullen woorden zijn die meer verband houden met hoe de dingen zijn dan hoe we de dingen wensen. Vertrouw daarop, het edele zwijgen van de Boeddha, het edele zwijgen van onze beoefening. Het vraagt wat oefening om stil te worden. We praten graag, al is het maar tegen onszelf. Ook al voelt het onwennig aan, oefen. Het is een schatkamer die je in je draagt, die stilte die niet leeg is maar compleet gevuld met het leven.

* * * * *