Laten we dit half uur in stilte met elkaar zitten. Dat is wat meditatie is, terugkomen naar de stilte die hier, nu is. Voor Zenmeester Dōgen is het universum zelf wat mediteert, wat zich manifesteert in zijn eigen stilte.
De bergen ‘zitten’ – want hij gebruikt het woord ‘zitten’ voor meditatie – de rivieren ‘zitten’, de bomen ‘zitten’, de rotsen ‘zitten’, wij ‘zitten’.

De berg zit in meditatie en biedt de ruimte voor de bomen en de velden, voor de dieren en de mensen om zich erop te begeven. Het vangt de regen op, de sneeuw, en laat het ook weer gaan.
De rivieren ‘zitten’ en vangen de regen op, het water van de bergen; ze voeren het af naar de zee, laten het weer gaan.

En zowel de bergen als de rivieren klagen niet, ze verlangen niet, hebben geen weerstand, ze zijn stil en doen wat ze moeten doen; de bergen zitten stil, de rivieren bewegen.

Ook de bomen ‘zitten’, stevig verankerd in de grond, bewegen mee met de wind, doorstaan de stormen, de droogtes, laten hun bladeren vallen wanneer het tijd is en groeien bladeren wanneer het tijd is. En de rots ‘zit’, laat zich beschijnen door de zon, laat zich nat worden door de regen, laat zich koud worden door de kou.

Niets klaagt, niets oefent een weerstand uit omdat het universum ‘zit’ in tijdloze meditatie. En voor Dōgen was ons zitten op een kussen, bankje of stoel, stil onbeweeglijk, het vorm geven, het tot uitdrukking brengen van de meditatie, van het zitten van het universum. Ook wij kunnen in die stilte de dingen laten komen, de dingen laten gaan, de stormen doorstaan, de droogtes doorkomen. Ook wij kunnen ruimte geven aan alles en iedereen zonder weerstand, zonder verlangen, maar vanuit de stilte die in alles aanwezig is en in alles te vinden is, dus ook in jezelf. Daarvoor hoeft de omgeving, de kinderen thuis, niet stil te zijn; daarvoor hoeft je partner niet te stoppen met zijn werk te doen of te stofzuigen of wat dan ook. Zie dat die stilte te vinden is als je zit, uiterlijk en innerlijk. Zie dat je die stilte kan vinden als je mediteert tezamen met het gehele universum, de bergen en de rivieren, de bomen en de rotsen, alles. Dit is de toevlucht die we met ons meedragen, het is de toevlucht die we voor onszelf zijn. Precies op de plek en tijdstip waarop je je nu begeeft.

* * * * *