Ik wil deze meditatie graag inleiden met een paar woorden van de Indiase meester Padmasambhava, die in de achtste eeuw leefde en uiteindelijk naar Tibet trok om daar het boeddhisme te verspreiden. Hij wordt dan ook de grondlegger van het Tibetaans boeddhisme genoemd. In zijn tekst ‘Naakt Zien’ schrijft Padmasambhava onder andere het volgende:

“Laat alle herinneringen aan het verleden los evenals de denkbeelden over verleden, heden, toekomst. Kap elk toekomstbeeld af en loop nergens op vooruit. Ontspan in de ruimte van het Zijn, zonder (enige gedachte over) het heden vast te grijpen. Mediteer niet, want er is niets om op te mediteren. …. Neem alles, wat ontstaat, naakt waar, zonder te mediteren en zonder je te laten afleiden. Van zichzelf gewaar, van nature alert, stralend en helder, wordt dit het ontwaakte Bewustzijn genoemd.” *

Als je dit voor de eerste keer hoort of leest, ben je waarschijnlijk enigszins verrast dat Padmasambhava zegt: “Mediteer niet, want er is niets om op te mediteren.” Zo vaak is mediteren iets dat we doen. En daarbij wordt het in zichzelf een vorm, een techniek, een methode om iets te bereiken. Dit is niet ware meditatie. Mediteren is een werkwoord, maar wat we in meditatie doen is, zoals Padmasambhava zegt: “Ontspannen in de ruimte van het Zijn.” Of zoals in Japan wordt gezegd: “Eenvoudigweg zitten, eenvoudigweg zijn.”