Het drukt onze wens en aspiratie uit om onze beoefening ten goede te laten komen, niet alleen aan onszelf maar ook aan diegenen waar mee we samenleven, aan diegenen in ons dagelijks leven waarmee we werken, maar ook aan de natuur, de dieren, de aarde als geheel.

En natuurlijk, dat gebeurt niet vanzelf door alleen maar zo nu en dan even te zitten en stil te zijn. Het is een start maar laat het daar niet bij eindigen. Laat die aspiratie zich verder uitwerken in hoe we ons dagelijks leven leven. Kunnen we de meditatie een basis laten zijn in hoe we denken, hoe we spreken, hoe we handelen, welke keuzes we maken, wat te kopen, wat we doen voor levensonderhoud? Maken we keuzes op basis van 'ik' en wat 'ik' graag wil of kijken we vanuit een groter perspectief? Kunnen we onszelf steeds meer loslaten, onze eigen verlangens en wensen. Niet dat ze niet belangrijk zijn, maar laat ze samen gaan met het grotere perspectief. Uiteindelijk is wáár geluk vinden niet te scheiden van wat er om me heen gebeurt. Ben ik niet het gelukkigst als ook de mensen om me heen gelukkig zijn, als de dingen goed gaan, als er liefde en vrede heerst in plaats van haat en afgunst?

Dus laten we steeds weer terugkomen naar die stilte in onszelf waarin we dat kleine ‘ikje’ loslaten. En neem dat dan steeds meer mee in je dagelijks leven, met name in al die momenten waarin het leven wat moeilijk lijkt, waarin er belangrijke keuzes gemaakt moeten worden, misschien in momenten van conflict. Vertrouw op je eigen meditatie en zie wat een steun het je zal geven en hoe het ten goede komt aan al wat leeft.

* * * * *