Thuiskomen
In dit zitten nemen we alle tijd, hebben we alle tijd om eenvoudigweg te zitten en te zijn. Alle tijd hebben betekent dat we zelf buiten de tijd staan. In plaats van dat de tijd ons heeft, hebben wij de tijd. En de tijd gaat voort in de vorm van de gedachten die voorbij komen, de ervaringen die we hebben, de gewaarwordingen van het lichaam. De tijd stroomt voort. Maar wanneer we echt de tijd nemen, dan staan we erbuiten en wat buiten de tijd staat is tijdloos. Dus in zekere zin zijn we bewoners van twee werelden: zowel in de tijd wanneer we de dingen doen, wanneer we over dingen nadenken, als buiten de tijd wanneer we dat allemaal laten gaan, wanneer we de tijd en alles wat daarmee samenhangt loslaten.
Dan is daar die kalmte en stilte die niet leeg is maar vol, vol van zichzelf. En dat voelt heel goed. Iedereen die dit ervaren heeft weet dat het als het ware een soort thuiskomen is, een thuiskomen in jezelf. Niet het zelf als tijd, maar het tijdloze zelf. En omdat het tijdloos is, is het altijd bij ons, in welk moment van de tijd dan ook. Daarmee is ons ware thuis altijd toegankelijk. Het is niet afgesloten, er staat geen poort voor.
Stap even uit je besognes van dit moment. Laat alles even zijn voor wat het is. Stap uit de tijd en kom thuis in je tijdloze zelf.
* * * * *
"Stap even uit je besognes van dit moment. Laat alles even zijn voor wat het is. Stap uit de tijd en kom thuis in je tijdloze zelf."
