Ubakikuta [優婆 毱 多] leefde circa de 3e eeuw voor Chr. en was een Sarvāstivādin-monnik en wordt beschouwd als de vierde opvolger van Shakyamuni Boeddha. Hij was de zoon van een Gupta, een parfumverkoper van Benares (of Madura).
Ubakikuta kwam op zijn vijftiende bij Shōnawashu, die een discipel was van Ananda wonen en werd op zijn zeventiende monnik. Op zijn tweeëntwintigste toonde hij 'de vruchten van verlichting' (hij bereikte Arahatschap van een uitzonderlijk hoge orde). Er wordt gezegd dat hij zeer intelligent en welbespraakt was.
Eens vroeg Shōnawashu hem: "Hebt u het vertrek van uw huis fysiek of in geest gemaakt?"
De meester antwoordde: "Waarlijk, ik heb mijn huis fysiek verlaten"
Shōnawashu zei: "Hoe kan de wondere Dharma van de Boeddha's iets hebben om doen met lichaam of geest? "
Toen hij dit hoorde, was de meester enorm ontwaakt.
Voor boeddhistische monniken zijn er twee manieren van het 'verlaten van het huis'; in lichaam of in geest. Het 'huis verlaten in lichaam' betekent dat ze gevoelens van verplichte banden en liefdevolle hunkering opgegeven hebben, hunzelf gescheiden hebben van huis en geboortegrond, hun hoofd geschoren, hun pij geverfd, bediende hebben achtergelaten, een mannelijke of vrouwelijke monnik zijn geworden en vervolgens volhardend vierentwintig uur per dag de beoefening leven.
Zij die hun 'huis verlaten in geest' scheren niet hun hoofd of verven hun pij; ook verlaten zij hun huis niet en behouden hun wereldse aangelegenheden, ze zijn als de lotussen onaangetast door het vuil van het leven of juwelen ontdaan van werelds stof.
Eens toen Ubakikuta op de berg Urumanda predikte, gaf koning Ashoka de wens te kennen hem te gaan horen. Toen hij hiervan hoorde, ging Ubakikuta naar Pātaliputra en predikte de leer van de Boeddha voor Ashoka. Uit dankbaarheid richtte koning Ashoka op verschillende plaatsen stoepa's op.
Toen hij het patriarchaat van de Indiase boeddhistische Orde opvolgde bij de dood van Shõnawashu (de derde patriarch), stak hij de verzonken Ganges over naar Videha Bettja in het westen van Tirahuti (Tirhut) en ging hij naar het klooster dat was opgericht door de huisbewaarder Vasusaara. Na een kort verblijf daar ging hij naar berg Gandha, waar hij veel bekeerlingen heeft gemaakt. Vandaar ging hij naar Mathura in het noordwesten van het "Middenland" en verbleef in het klooster op de top van de berg 'Shira', gesticht in de tijd van de patriarch Sanakavasa.
Ubakikuta bracht zijn laatste jaren door in Mathura waar hij in een grot woonde. Van daaruit gaf hij een set van zeven nauwkeurige instructies uit om zijn volgelingen te begeleiden naar meer begrip. Aan de hand van houten aanrechten hield hij het spoor bij terwijl elke de staat van een arhat bereikte en uiteindelijk vulden deze tellers zijn hele grot.
Wat de dood van Ubakikuta betreft, verschillen de verslagen nogal. Sommigen beweren dat hij stierf en dat deze gebeurtenis plaatsvond in Mathura (maar er zijn geen verwijzingen naar zijn relikwieën of stoepa's). De Japanse legende vertelde dat er een aardbeving was en hij transcendeerde (of stak over) of dat "hij naar 'Shin-tam' ging."
Bron: Wikpedia, Denkoroku